Μολών Λαβέ, ακόμα κι αν έλθετε βράδυ.   ^(f)

Γράφει ο Νικόλαος Πιτσόλης

   Αποφεύγω να αρθρογραφώ για τα Εθνικά Θέματα, επειδή πιστεύω ότι οι Κυβερνήσεις έχουν γνώση «του όλου» και πράττουν «κατά συνείδηση» και «επ’ ωφελεία του εθνικού συμφέροντος».
Ωστόσο, θα επιχειρήσω μια αναφορά στο παρελθόν για να δούμε πού ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα.

     Αφορμή του μακροσκελούς, οφείλω να παραδεχθώ, άρθρου μου αποτελεί το χθεσινό (05/11/2022) «επίτευγμα του Ερντογάν», με την παράνομη κράτηση και απαγόρευση εισόδου στην Τουρκία, του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολου Τζιτζικώστα, ο οποίος πραγματοποιούσε επίσημη, προγραμματισμένη επίσκεψη στη Σμύρνη, για να προεδρεύσει στην 13η Περιφερειακή και Τοπική Συνέλευση Ευρώπης – Μεσογείου (ARLEM).

      Για την ιστορία, η ARLEM αποτελείται από 80 μέλη και 2 παρατηρητές από 43 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Μεσογείου. 40 μέλη της Συνέλευσης ορίζονται από τους μεσογειακούς εταίρους και 40 από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα μέλη της ARLEM είναι εκλεγμένοι υπάλληλοι περιφερειακών ή τοπικών αρχών.

Η δικαιολογία των Τουρκικών Αρχών είναι ότι ο Απόστολος Τζιτζικώστας κρατήθηκε («φιλοξενήθηκε» είπαν) από τις Τουρκικές αρχές στη Σμύρνη λόγω «τεχνικού προβλήματος», καθώς υπήρξε ομοιότητα του ονόματός του, με αυτό, ατόμου στο οποίο έχει απαγορευθεί η είσοδος στη χώρα! Ο Τζιτζικώστας δεν είναι τρομοκράτης, ναρκέμπορος, υπόδικος, κατάδικος ή δεν ξέρω τι άλλο. Είχε επίσημη ιδιότητα, εκπροσωπώντας ταυτόχρονα την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ταξίδευε φανερά και το ταξίδι του ήταν γνωστό σε όλους. Για να μην ξεχάσουμε τα βασικά για τις απαγορεύσεις ταξιδιών κ.λπ.

    Ασχολούμαστε δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια με τα τερτίπια του Ερντογάν και των προκατόχων του. Ζούμε στην παράνοια του εκβιασμού πολέμου. Προβληματιζόμαστε για κάθε λέξη του Προέδρου ή των συμμάχων του ή ανόη-των Τούρκων αναλυτών. Γαλάζια Πατρίδα, Πύραυλος TAYFUN, ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδα, Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, Έρευνες, Ερευνητικά πλοία, κ.λπ., κ.λπ. Θα έλθουμε νύκτα, ο πύραυλος TAYFUN φθάνει στην Αθήνα κ.λπ., κ.λπ.
Αντιμετωπίζουμε τη συνεχή εργαλειοποίηση από τον Ερντογάν του μετανα-στευτικού/προσφυγικού προβλήματος, με αποκορύφωμα τα γεγονότα του Μαρτίου 2020.

    Μόλις προχθές, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου ανέφερε ότι κατά την άποψη της Τουρκίας, τα νησιά στο Αιγαίο δεν έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας μεταξύ των δύο κρατών πρέπει να γίνει μεταξύ των ηπειρωτικών τμημάτων, δηλαδή το «Αιγαίο στη μέση»! Αλλά πάντα στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο ωστόσο, και ιδιαίτερα αυτό του Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS), προβλέπει ότι και τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα. Ωστόσο, την UNCLOS δεν την αποδέχονται οι Τούρκοι, αλλά και πάλι τολμούν και μιλούν για το Διεθνές Δίκαιο. Ποιο Δίκαιο; Αυτό που η Τουρκία «συντάσσει» ή «φαντασιώνεται» μονομερώς και εν αγνοία των άλλων κρατών. Αυτό που «ετσιθελικά» επιχειρεί να επιβάλει. Ακόμα και οι νικητές των πολέμων διέπονται από κανόνες όταν ενεργούν σε βάρος των ηττημένων. Και βέβαια εδώ δεν έχουμε πόλεμο, δεν έχουμε ηττημένους. Αλλοίμονο αν κάθε κράτος δημιουργούσε αυτόνομα διεθνές δίκαιο! Γι’ αυτό και η Τουρκία θα μείνει με την «ονείρωξη».

    Ασχολούμαστε συνέχεια αν τα νησιά είναι στρατικοποιημένα, επειδή αυτό αποτελεί απειλή για την Τουρκία! Ουδείς στρατιωτικός σε παγκόσμιο επίπεδο, θα ξεκινούσε επιχείρηση κατάληψης των Τουρκικών ακτών από ένα Ελληνικό νησί. Πώς θα υποστήριζε στη συνέχεια την επιχείρηση; Επιπλέον, οι στρατιωτικές δυνάμεις των νησιών δεν διαθέτουν αποβατικά μέσα, επειδή αποκλειστική αποστολή τους αποτελεί η προστασία των νησιών από τις Τουρκικές δυνάμεις της «Στρατιάς Αιγαίου», οι οποίες βρίσκονται στο απέναντι Τουρκικό έδαφος. Ας μιλήσουμε κάποτε απλά στον δημόσιο λόγο με την Τουρκία και ας διαλύσουμε την ελεεινή επιχειρηματολογία της.

   Από το 1974 παραβιάζεται το Αιγαίο και ο Εθνικός Εναέριος Χώρος, είτε με αεροσκάφη είτε τελευταία και με drones. Εδώ και πολλά χρόνια μας απειλούν με το περιβόητο casus belli, αν ανακηρύξουμε Εθνικά Χωρικά Ύδατα στα 12 Ναυτικά Μίλια, όπως προβλέπει η UNCLOS.

    Ωστόσο αποβλέπουν στην ειρηνική διευθέτηση και στον διάλογο. Τους αρέσει ο διάλογος, αρκεί να συμφωνείς μαζί τους.
Στις 25/01/2021, επαναλαμβάνονται στην Κωνσταντινούπολη, μετά από πολλά χρόνια, οι διερευνητικές συνομιλίες Ελλάδας και Τουρκίας. Είναι ο 61ος κύκλος διερευνητικών συνομιλιών, που διεξάγονται υπό την προσπάθεια της Τουρκίας να αποφύγει τις κυρώσεις της ΕΕ. Στις 16/03/2021, συνεχίζονται στην Αθήνα οι διερευνητικές συνομιλίες Ελλάδας και Τουρκίας. Είναι ο 62ος κύκλος διερευνητικών συνομιλιών.  62 κύκλοι συζητήσεων, απλά για να λέμε ότι είμαστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προς ικανοποίηση του διεθνούς παράγοντα. Ένα τραπέζι στο οποίο κάθε φορά προστίθενται καινούργια θέματα και «γεύματα». Ένα τραπέζι στο οποίο το επιθυμητό γεύμα της Τουρκίας είναι η Χώρα μας. 

  Για χρόνια οι Ευρωπαίοι Σύμμαχοί μας (;), οι ΗΠΑ και βεβαίως το ΝΑΤΟ, κωφεύουν. «Βρείτε τα» μας λένε. Να βρούμε τι;
   

     Ουδείς αμφισβητεί τη γεωστρατηγική χρησιμότητα της Τουρκίας στη Δύση. Ουδείς αμφισβητεί ότι ο Ερντογάν κατέχει την τέχνη της διπλωματίας και των διαπραγματεύσεων. Ουδείς αμφισβητεί ότι σε πολλές περιπτώσεις, τα συμφέ-ροντά του είναι συμβατά με τα συμφέροντα των μεγάλων και ισχυρών παικτών/παραγόντων.
Είναι γεγονός ότι μετά από εύστοχες πολιτικές ενέργειες της παρούσας Κυβέρνησης, αποκτήσαμε Συμμάχους, περισσότερο, αν μη τι άλλο, φιλικούς προς τη Χώρα μας. Συμμάχους που λένε στην Τουρκία και κάποια «όχι».
Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ. Οφείλουμε να παραδεχθούμε μια αλλαγή στάσης υπέρ μας, η οποία ωστόσο δεν είναι και δωρεάν. 18 Rafale, 3 ή 4 Belhara, Γερμανικά άρματα κ.λπ. Για πρώτη φορά δεν λένε «βρείτε τα», για πρώτη φορά δεν παίρνουν ίσες αποστάσεις, για πρώτη φορά στηρίζουν τις Ελληνικές θέσεις.
Και βέβαια παρακαλούμε να μην χάσουν την πλειοψηφία στη Γερουσία των ΗΠΑ οι Δημοκρατικοί, προκειμένου να συνεχίσουμε να έχουμε τη στήριξη του Μενέντεζ.

    Έπρεπε να υπογραφεί το μνημόνιο ερευνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, σε συνέχεια του αρχικού, για να το αποδοκιμάσουν τόσο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όσο και οι ΗΠΑ.
Επιτέλους, η Αίγυπτος διέκοψε τις συνομιλίες της με την Τουρκία, λόγω του νέου αυτού μνημονίου.
Από την άλλη, πανηγυρίζουμε για την επανεκλογή στο Ισραήλ του Νετανιάχου, γιατί ο προκάτοχός του «προσέγγισε» ανέλπιστα καλά την Τουρκία.

     Εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Ακολουθούμε συνεχώς και πάντα ερχόμαστε δεύτεροι.
Οι πολιτικές δυνάμεις μας, αλλά και ο λαός μας, κατεχόμαστε από έντονο φοβικό σύνδρομο. Μακροπρόθεσμη συνέπεια ίσως της Μικρασιατικής καταστροφής και των δεινών της.
Στο πρόσφατο παρελθόν, ορισμένοι καθηγητές και πολιτικοί, ανέφεραν ότι δεν μπορούμε να νικήσουμε την Τουρκία, άρα πρέπει να κάνουμε πίσω.
Κάποιοι καθηγητές και πολιτικοί είπαν ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες.
Πολιτικοί ήταν εναντίον των εξοπλισμών.
Οι πολιτικές δυνάμεις μας βομβαρδίζουν με το ερώτημα «Τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο;»
Οι πολιτικές μας δυνάμεις, αν εξαιρέσουμε μερικώς την παρούσα Κυβέρνηση, είτε ενεργούσαν ως θεατές, είτε με πράξεις και παραλείψεις τους υπέσκαπταν τα εθνικά μας θέματα. Με κάθε μικρή ή μεγάλη πίεση προς τη Χώρα μας δείχναμε ότι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε όχι ένα, αλλά πολλά βήματα πίσω. Τονί-ζω εδώ για να μην παρεξηγηθώ, άλλο πράγμα η ανικανότητα, η έλλειψη γνώσεων, η τόλμη κ.λπ. και άλλο πράγμα η προδοσία. Ουδεμία κυβέρνηση πρόδωσε, ωστόσο πολλές έκαναν δυστυχώς μεγάλα και σοβαρά λάθη.

   Οι πολιτικές μας δυνάμεις δεν είχαν το σθένος και την αποφασιστικότητα να τηρήσουν σταθερή στάση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Σκοπιανό», που τελικά κατέληξε σε μια άσκοπη και ατυχή για τη χώρα μας Συμφωνία, όταν με τα χρόνια οι εθνικές θέσεις αλλοιώνονταν ανάλογα με το ακροατήριο, εθνικό ή διεθνές και οι πολιτικές δυνάμεις, κατώτερες των περιστάσεων, έπαιξαν παιγνίδια με σκοπό να προκαλέσουν εσωτερικά προβλήματα στους αντιπάλους τους, αλλά τελικά προκαλώντας εθνικό τραυματισμό.

    Ουδέποτε καταστήσαμε σαφές ότι οι Ελληνικές θέσεις είναι αδιαπραγμάτευτες.
Ακολουθώντας τις Τουρκικές απειλές και δυστυχώς πρέπει να ομολογήσουμε χωρίς τη βοήθεια των ξένων Συμμάχων μας, ή για την ακρίβεια με την ουσιαστική εχθρική στάση τους, δεν οριοθετήσαμε τα 12 ναυτικά μίλια.

     Ουδέποτε τολμήσαμε να πούμε και να εξηγήσουμε στους ξένους ότι το εννοούμε και θα το κάνουμε, ότι και για την Ελλάδα αποτελεί αιτία κατάρριψης ή βύθισης κάθε:
• Παράβαση των κανόνων πτήσεων εντός του Εθνικού Εναέριου Χώρου, είτε από αεροσκάφη είτε από drones.
• Παραβίαση του Εθνικού Εναέριου Χώρου είτε από αεροσκάφη είτε από drones.
• Έρευνα εντός της διεκδικούμενης Ελληνικής ΑΟΖ (έστω και αν πρακτικά, για να είμαστε δίκαιοι, αυτό είναι δύσκολο, αν δεν έχει τυπικά τουλάχιστον καθορισθεί η ΑΟΖ).

     Ας θυμίσουμε εδώ ότι η Τουρκία κατέρριψε Ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος, εντός του Συριακού εναέριου χώρου. Ας δούμε σήμερα τη σχέση Ρωσίας – Τουρκίας.

    Τα εθνικά θέματα απαιτούν τη συνδρομή του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων της Χώρας υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την οριστική απόφαση και καταγραφή των εθνικών θέσεων, από τις οποίες ουδεμία πολιτική δύναμη θα επιτρέπεται να διολισθήσει, ει μη μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων.
Οι πολιτικές δυνάμεις έχουν άλλα θέματα για να «μαλώνουν». Ας διαφωνήσουν για το σχολείο ή το κέντρο υγείας της Άνω και Κάτω Ραχούλας, αλλά προς Θεού, ας αφήσουν έξω από τους πολιτικούς «διαγκωνισμούς» τα Εθνικά Θέματα, την Εξωτερική Πολιτική και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

   Πριν κλείσω λοιπόν το άρθρο μου, θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Σμηναγού της Ομάδας «Ζευς», κατά την επίδειξη της 05/11/2022, με αφορμή τη γιορτή της Πολεμικής Αεροπορίας: Μολών Λαβέ, ακόμα κι αν έλθετε βράδυ.

    Κλείνοντας, θεωρώ σκόπιμο να κάνουμε μια αναδρομή στα πεπραγμένα της Τουρκίας όλα αυτά τα τελευταία 100 χρόνια. Ας μάθουμε πόσες φορές παραβίασε, και με πόσο απάνθρωπο τρόπο, τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία υπογράφηκε στις 24/07/1923. Ας κοιτάξουμε μερικά από τα καινούργια στοιχεία του Ποινικού Μητρώου της Τουρκίας.
• Στις 06/12/1923, η Νομαρχία της Κωνσταντινούπολης εκδίδει το υπ' αριθμ. 1092 Διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο απαγορευόταν να συμμετάσχουν στην Πατριαρχική εκλογή αρχιερείς "μη ανταλλάξιμοι", που δεν ήταν δηλαδή Τούρκοι υπήκοοι εγγεγραμμένοι στο Δημοτολόγιο της Κωνσταντινούπολης και υπηρετούντες στην Τουρκία. Δηλαδή ο Πατριάρχης για να αναγνωρισθεί από την Τουρκική κυβέρνηση έπρεπε να κατέχει και τις δύο ιδιότητες. Η Ελληνική άποψη υποστήριζε ότι με τον όρο υποδηλούνταν όσοι διέμεναν στην Κωνσταντινούπολη, ενώ η Τουρκική άποψη ήταν ότι αφορούσε όσους ήταν εγγεγραμμένοι στο δημοτολόγιο της Κωνσταντινούπολης.
• Στις 18/10/1924, οι Τούρκοι συλλαμβάνουν και εγκλείουν στις φυλακές Επταπυργίου 3.500 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, επειδή αρνούνταν να αναχωρήσουν, στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών.
• Στις 17/11/1924, πεθαίνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ζ'.
• Στις 17/12/1924, εκλέγεται Οικουμενικός Πατριάρχης ο Κωνσταντίνος ΣΤ', μητροπολίτης Δέρκων. Οι Τούρκοι αμφισβητούν ότι πληροί τους όρους του από 06/12/1923 Διατάγματος της Νομαρχίας Κωνσταντινούπολης.
• Στις 30/01/1925, η Τουρκία συλλαμβάνει και απελαύνει τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντίνο ΣΤ', γιατί δεν ήταν "μη ανταλλάξιμος". Το θέμα θα φέρει ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ) η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής. Το ΔΔΧ θα δικαιώσει με την υπ' αριθμ. 10 απόφασή του στις 21/02/1925 τις Ελληνικές θέσεις, θεωρώντας ότι "μη ανταλλάξιμοι" ήταν όσοι διέμεναν στην περιφέρεια της Κωνσταντινούπολης πριν από την 30/10/1918, ανεξάρτητα αν ήταν εγγεγραμμένοι στα ληξιαρχικά βιβλία της ή όχι, αλλά η Τουρκία θα εμείνει στις δικές της θέσεις. Η Ελλάδα προσφεύγει στην Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ).
• Στις 01/03/1925, η Ελλάδα αποσύρει τελικά την προσφυγή της στην ΚτΕ για το θέμα της απέλασης του Πατριάρχη, αφού η Τουρκία δέχεται μετά την παραίτηση του Πατριάρχη Κωνσταντίνου ΣΤ', την εκλογή νέου Πατριάρχη από τους "μη ανταλλάξιμους" αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου. Η Ελλάδα χάνει μια ακόμη ευκαιρία να κατοχυρώσει νομικά το θέμα του Πατριαρχείου.
• Στις 25/10/1925, η Τουρκική κυβέρνηση του Ισμέτ Πασά σε αντίποινα της μη εισέτι επικύρωσης εκ μέρους της Ελλάδας των Ελληνοτουρκικών συμφωνιών, διατάσσει τη δήμευση των περιουσιών των απουσιαζόντων Ελλήνων.
• Στις 08/12/1927, η Τουρκία εκδίδει «Χάτι Σερίφι», με το οποίο όλοι οι «άπιστοι» χαρακτηρίζονται θανάσιμοι εχθροί των μουσουλμάνων.
• Στις 28/03/1930, η Κωνσταντινούπολη μετονομάζεται επίσημα από την Τουρκική Κυβέρνηση, σε Ιστανμπούλ.
• Στις 16/06/1930, υπογράφεται στην Άγκυρα η Ελληνοτουρκική Σύμβαση από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, για την εφαρμογή της Συμφωνίας της Λωζάνης για ανταλλαγή πληθυσμών, με την οποία μεταξύ άλλων "έκλεισε" οριστικά το περιουσιακό ζήτημα των ανταλλαγέντων, τελικά σε βάρος της οικονομικής τους αποκατάστασης.
• Στις 01/06/1932, η Τουρκία με τον Ν 2007, απαγορεύει στους αλλοδαπούς, και μεταξύ αυτών και στους Έλληνες, να εξασκήσουν μια σειρά από επαγγέλματα (30 τον αριθμό). Άμεση συνέπεια ήταν ο εκπατρισμός, 10.000 περίπου Ελλήνων. Ο νόμος θα ισχύσει για 70 χρόνια και θα καταργηθεί μόλις το 2003.
• Το 1934, με τον Ν 2596, η Τουρκία απαγορεύει στους κληρικούς να φορούν τα ράσα τους εκτός των εκκλησιών, εξαιρουμένου του Πατριάρχη.
• Στις 08/05/1941, η Τουρκική Κυβέρνηση στρατολογεί, με το πρόσχημα της εθνικής ασφάλειας, άνδρες μη μουσουλμάνους ηλικίας 25 έως 45 ετών, οι οποίοι οδηγούνται σε στρατόπεδα εργασίας, οργανώνονται σε τάγματα εργασίας και εργάζονται σε βαριές εργασίες οδοποιίας στην ύπαιθρο, υπό σκληρές καιρικές συνθήκες, φρουρούμενοι από Τούρκους χωροφύλακες.
• Στις 11/11/1942, η Τουρκική Κυβέρνηση επιβάλει με νόμο, τον έκτακτο φόρο «Βαρλίκ Βεργκισί», που θα επιφέρει μεγάλη οικονομική κατα-στροφή σε Έλληνες, Εβραίους και Αρμένιους. Η Ελληνική ομογένεια, που αποτελούσε το 0,5% του συνολικού πληθυσμού, κλήθηκε να καταβάλει το 20% του συνολικού ποσού του φόρου. Όσοι δεν κατέβαλαν τον υπέρμετρο αυτό φόρο εντός της προθεσμίας των 30 ημερών που είχε τεθεί, στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων στην περιοχή του Ερζερούμ. Τελικά ο νόμος αυτός καταργήθηκε στις 15/03/1944, όταν πλέον είχε επέλθει η οικονομική εξαθλίωση των θρησκευτικών μειονοτήτων. Όσοι επέζησαν στα στρατόπεδα των καταναγκαστικών έργων επέστρεψαν στα σπίτια τους.
• Το 1942, δημεύονται τα μοναστηριακά κτήματα των Ιερών Μονών Αγίου Όρους, Μεγίστης Λαύρας και Κουτλουμουσίου στην Ίμβρο, μέχρι σταδιακά να καταπατηθούν όλες οι περιουσίες του νησιού.
• Το 1942, συλλαμβάνονται και εκτοπίζονται επί 4μηνο στην Προύσα, οι μητροπολίτες Ίμβρου και Τενέδου Ιάκωβος και Χαλκηδόνος Μάξιμος (ο μετέπειτα Πατριάρχης), σε μια προσπάθεια «συνετισμού» του Πατριαρχείου, ώστε να μην τοποθετείται υπέρ της Ελλάδας και για παραδειγματισμό της Ελλάδας ώστε να μην «ανακατεύεται» στα θέματα του Πα-τριαρχείου.

• Στις 06/09/1955, Ξεσπούν στην Κωνσταντινούπολη τα «Σεπτεμβριανά», που εκδηλώνονται με το πογκρόμ των Τούρκων, με σοβαρά έκτροπα σε βάρος των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, με αφορμή την προβοκάτσια στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, με την έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού. Μέσα σε 9 περίπου ώρες (διότι σε πολλά σημεία οι βανδαλισμοί συνεχίστηκαν και μετά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου μετά τα μεσάνυκτα) καταστράφηκαν ολοσχερώς 1.004 σπίτια, ενώ άλλα περίπου 2.500 υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές. Καταστράφηκαν επίσης 4.348 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, 5 πολιτιστικοί σύλλογοι, οι εγκαταστάσεις 3 εφημερίδων, 12 ξενοδοχεία, 11 κλινικές, 21 εργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια, 73 εκκλησίες, ενώ συλήθηκαν πάρα πολλοί τάφοι σε 2 κοιμητήρια, καθώς και οι τάφοι των πατριαρχών στην Μονή Βαλουκλή. Επίθεση δέχτηκαν και ένας μικρός αριθμός αρμενικών και εβραϊκών περιουσιών, ορισμένες αρμενικές εκκλησίες και μια εβραϊκή συναγωγή. Τουλάχιστον 30 Έλληνες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες άλλοι κακοποιήθηκαν βάναυσα. Σε 2.000 υπολογίζονται από τους κύκλους της ομογένειας οι βιασμοί, αν και επισήμως καταγγέλθηκαν μόνο 200.
• Στις 23/11/1962, Τουρκική ακταιωρός καταδιώκει και βυθίζει κοντά στη νησίδα Ψέριμο, σε Ελληνικά χωρικά ύδατα, το αλιευτικό σκάφος από την Κάλυμνο Μαρίτσα», με αποτέλεσμα 2 μέλη του πληρώματος να πέσουν νεκρά, 3 να καταλήξουν στις Τουρκικές φυλακές για 6 μήνες και τον καπετάν Μανώλη Λόλια ή Σάρακα να πέφτει στη θάλασσα λίγα λεπτά πριν βουλιάξει ολοκληρωτικά το αλιευτικό και για 5 ώρες να παλεύει με τη θάλασσα και τις σφαίρες της Τουρκικής καταδίωξης που έπεφταν βροχή προκειμένου να τον σκοτώσουν.
• Στις 29/04/1963, αποφασίζεται ότι το 70% της λείας των Ελληνικών αλιευτικών που θα συλλαμβάνονται από την Τουρκική ακτοφυλακή, θα αποδίδεται στα πληρώματα των περιπολικών, ώστε να αυξηθεί ο ζήλος που επιδεικνύουν στην καταδίωξη των Ελλήνων.
• Το 1963, με αφορμή την κρίση του Κυπριακού, οι Τουρκικές αρχές προβαίνουν στο κλείσιμο όλων των καταστημάτων των Ελλήνων υπηκόων, απαγορεύουν την άσκηση επαγγέλματός τους (ανεξάρτητα αν ανήκαν στα ήδη 30 απαγορευμένα επαγγέλματα) και διατάσσουν την απόλυση όλων των Ελλήνων από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
• Στις 16/03/1964, η Τουρκία καταγγέλλει μονομερώς την από 31/10/1930 συμφωνία της Άγκυρας, μεταξύ Βενιζέλου - Ατατούρκ, η οποία ρυθμίζει τη διαμονή στην Τουρκία των περίπου 12.000 Ελλήνων υπηκόων. Ακολουθούν αθρόες απελάσεις Ελλήνων υπηκόων, περί τα 150 άτομα ανά 10ήμερο, για λόγους εθνικής ασφαλείας. Οι περιουσίες αυτών των Ελ-λήνων δεσμεύονται από το Τουρκικό Δημόσιο και παρέμειναν έτσι μέχρι πρόσφατα. Θεσπίζονται διοικητικά και φορολογικά μέτρα και απαγορεύεται στους Έλληνες υπηκόους οποιαδήποτε δικαιοπραξία. Οι απελαθέντες ήταν 10.250 περίπου άτομα επισήμως, αλλά ο πραγματικός αριθμός των απελαθέντων ήταν μεγαλύτερος από 40.000! Όσοι έφευγαν, μπορούσαν να πάρουν μαζί τους μόνο προσωπικό ρουχισμό σε 2 βαλίτσες μέχρι 20 κιλά και το ισόποσο των 20 περίπου δολαρίων της εποχής εκείνης. Και μια σφραγίδα στο διαβατήριο τους με κόκκινα γράμματα: «Ο κάτοχος του παρόντος απελαύνεται υπό των Τουρκικών αρχών».
• Στις 01/04/1964, απελαύνονται από την Τουρκία οι Μητροπολίτες Σελευκείας Αιμιλιανός και Φιλαδελφείας Ιάκωβος.
• Στις 10/04/1964, εμφανίζονται στην Ίμβρο τάγματα του Τουρκικού Στρατού και εγκαθίστανται μόνιμα στους στρατώνες της Χωροφυλακής.
• Στις 10/04/1964, με απόφαση της Τουρκικής Αστυνομίας παύει να λει-τουργεί το Πατριαρχικό τυπογραφείο και απαγορεύεται η κυκλοφορία των εκδόσεων «Απόστολος Ανδρέας» και «Ορθοδοξία». Απαγορεύονται επίσης η λειτουργία 3 Ελληνικών Λυκείων, ο εορτασμός Πάσχα, Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς στα μειονοτικά σχολεία και η λειτουργία του Ελληνικού ορφανοτροφείου της Πριγκίπου (που προστάτευε και τουρκόπουλα).
• Τον Μάιο του 1964, απαλλοτριώνονται 8.000 στρέμματα καλλιεργήσιμου εδάφους από 900 Ίμβριους ομογενείς, οι οποίοι αποζημιώνονται με 2 τουρκικές λίρες το τετραγωνικό!
• Στις 20/07/1964, η Τουρκία με τον Ν 502 καταργεί τη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας σε Ίμβρο και Τένεδο. Στην Ίμβρο, από το 2012 ε-πανήλθε σταδιακά η διδασκαλία των Ελληνικών.
• Στις 04/01/1965, οι Τουρκικές αρχές δεσμεύουν το σύνολο των εισοδημάτων των Ελλήνων υπηκόων μονίμων κατοίκων Τουρκίας, ενώ εντείνονται οι διώξεις των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου.
• Στις 19/04/1965, η Τουρκική Κυβέρνηση αποφασίζει την άμεση απέλαση 6.000 Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που διατηρούν την Ελληνική υπηκοότητα, ανακοινώνοντας παράλληλα ότι θα επανεξετάσει την παραμονή του Πατριαρχείου, λόγω της επιβολής απαγόρευσης κυκλοφορίας στους Τουρκοκυπρίους στη Λευκωσία.
• Το 1965, απαγορεύεται η εισαγωγή ελληνικών εφημερίδων στην Τουρκική επικράτεια. Αυτή η απαγόρευση ισχύει μέχρι σήμερα.
• Το 1965 επίσης, απαγορεύεται στην Τουρκία, ο διορισμός στα ομογενειακά σχολεία ομογενών καθηγητών, που αποφοίτησαν από Ελληνικές παιδαγωγικές ακαδημίες ή πανεπιστήμια, καθώς και καθηγητών απο-φοίτων της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
• Στις 03/02/1966, η Τουρκική Κυβέρνηση εξαγγέλλει την οριστική απέλαση και των τελευταίων από τους 12.000 Έλληνες υπηκόους, κατοίκους Κωνσταντινούπολης, ως το τέλος Απριλίου, μετά την κοινή δήλωση Αθηνών – Λευκωσίας περί προσήλωσης στον κοινό στόχο της Ένωσης Ελλάδας – Κύπρου.
• Στις 03/03/1966, ανακοινώνεται η απέλαση από την Τουρκία και του τελευταίου Έλληνα υπηκόου, κατοίκου Κωνσταντινούπολης, εξαιρουμένων των περίπου 1.500 που παραμένουν για διαφόρους λόγους, αλλά ως αλλοδαποί.
• Το 1966, δημεύονται στην Ίμβρο όλα τα μειονοτικά σχολεία, ενώ το ημι-γυμνάσιο μετατρέπεται σε οικοτροφείο για σπουδαστές από την Τουρκία.
• Στις 21/07/1971, η Τουρκική Κυβέρνηση καταργεί το θεολογικό τμήμα της Χάλκης, με την πρόφαση ότι σύμφωνα με τον νόμο η ανώτατη εκπαίδευση δεν μπορεί να παρέχεται από ιδιωτικά ιδρύματα.
• Στις 10/04/1974, η Τουρκία θέτει επισήμως θέμα υφαλοκρηπίδας.
• Στις 20/07/1974 η Τουρκία ξεκινά στην Κύπρο την πρώτη φάση (Αττίλας Ι) της αποβατικής επιχείρησης στην Κύπρο.
• Στις 14/08/1974, η Τουρκία ξεκινά στην Κύπρο την δεύτερη φάση (Αττίλας ΙΙ) της αποβατικής επιχείρησης στην Κύπρο, την οποία ολοκληρώνει με κατάληψη του 40% περίπου του Κυπριακού εδάφους.
• Στις 27/01/1975, η Ελληνική Κυβέρνηση προτείνει στην Τουρκία την παραπομπή της διαφοράς μεταξύ των δύο χωρών για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης. Η Τουρκία αρχικά απεδέχθη την πρόταση, αλλά στην συνέχεια υπαναχώρησε.
• Στις 14/02/1975, ξεκινούν τα Τουρκικά μαχητικά, να μην καταθέτουν σχέδια πτήσης, όταν εισέρχονται στο Αιγαίο εντός των ορίων του FIR Αθηνών, ενώ μέχρι τότε κατέθεταν επιμελώς.
• Στις 27/05/1978, υπογράφεται στη Βουλιαγμένη το Μνημόνιο Κατανόησης Παπούλια – Γιλμάζ, που προβλέπει Μέτρα Οικοδόμησης και Εμπιστοσύνης Ελλάδας και Τουρκίας, με σκοπό την αποφυγή της κλιμάκωσης της έντασης.
• Στις 08/09/1988, υπογράφονται στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας οι "Κατευθυντήριες Γραμμές για την Πρόληψη Ατυχημάτων και Επεισοδίων στα Διεθνή Ύδατα και στον Διεθνή Εναέριο Χώρο".
• Στις 08/06/1995, η Τουρκική Βουλή εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να λάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία, συμπεριλαμβανόμενης και της κήρυξης πολέμου, αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα πέραν των 6 νμ (Casus Belli).
• Στις 17/10/2016, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε ομι-λία του μνημόνευσε τον Εθνικό Όρκο του 1920 και ανέφερε: «Τα φυσικά μας σύνορα είναι διαφορετικά από τα σύνορα της καρδιάς μας. Σεβόμαστε τα φυσικά σύνορα, αλλά δεν μπορούμε ούτε θα επιτρέπουμε σε κανέναν να χαράξει σύνορα στην καρδιά μας. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία.»
• Στις 24/07/2020, πραγματοποιείται η πρώτη μουσουλμανική προσευχή στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, μετά την απόφαση του Ερντογάν να τη μετατρέψει σε τζαμί, παρά τις διεθνείς αντιδράσεις. Μια η-μέρα θλίψης για τους Χριστιανούς όλου του κόσμου, Ορθόδοξους και μη.
• Στις 21/08/2020, ο Ερντογάν υπογράφει διάταγμα με το οποίο μετατρέπεται σε τζαμί η Μονή της Χώρας.

^(f)  ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το άρθρο περιλαμβάνει προσωπικές απόψεις του συντάκτη και δεν δεσμεύει το ΔΣ της ΠΟΣ.