Γράφει ο 

Βασίλειος Νικολόπουλος

Ταξχος εα, Πρόεδρος ΠΟΣ

     Η ιστορία του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (Μ.Τ.Σ.) ξεκινάει το 1843 με την προσπάθεια του Λοχαγού  

 Χρήστου Βυζάντιου για τη δημιουργία, με ίδιους πόρους, ταμείου Χηρών και Ορφανών των Αξιωματικών του Στρατού. Στη σχετική εισηγητική έκθεσή του, στις 8 Οκτωβρίου 1852, ο Υπ. Στρατιωτικών Σπύρος Μήλιου (πρακτικά ΡΙΕ’ συνεδρίασης της Βουλής, σελίδες 592-597) μεταξύ άλλων ανέφερε «…συνέταξα το προς υμάς νομοσχέδιον, το οποίον ουδεμίαν δαπάνη επιφέρει εις το δημόσιο, απ’ εναντίας δε ωφελείας, διότι καθόσον τις, θεωρεί το μέλλον του εξησφαλισμένον, κατά τοσούτον υπηρετεί με ζήλον και αφοσίωσιν».  Λόγια και απόψεις με τόσο μεγάλη σημασία, όμως μάλλον «άγνωστες» και δυσνόητες για μερικούς στη σύγχρονη κοινωνία μας.

     Τι διαπιστώνουμε μετά από 159 χρόνια; Ότι παρά τους πολέμους, καταστροφές, πτωχεύσεις, ακόμη και την κατοχή, το Ταμείο κατάφερνε να επιβιώνει και να είναι σε θέση να εκπληρώνει την αποστολή του και μάλιστα χωρίς να επιβαρύνει το Κράτος. Και ήρθαν οι «Νεοέλληνες», κυρίως οι πολιτικές ηγεσίες του ΥΕΘΑ των 15 τελευταίων ετών και κατ’ επέκταση οι διορισμένες διοικήσεις του ΜΤΣ (ίσως όχι όλοι), που ενέδιδαν σε άνωθεν εντολές, να το οδηγήσουν στη σημερινή οικτρή οικονομική του κατάσταση. Είναι γνωστό ότι μία σειρά κατ΄ εξακολούθηση επιζήμιων πολιτικών αποφάσεων (Γενική τράπεζα, κακή οικονομική πολιτική, μη ανταποδοτικότητα μερισμάτων κλπ), η κακοδιαχείριση της τεράστιας περιουσίας του ΜΤΣ (ανεξέλεγκτο και ύποπτο ξεπούλημα της κινητής και ακίνητης περιουσίας), η ελαχιστότατη συμμετοχή της ΕΛΑΣ σε «κοινωνικούς πόρους», είναι μερικές από τις αιτίες που συντέλεσαν στην οικονομική εξαθλίωσή του. Συμμέτοχος σε αυτή την κατάσταση είναι και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (Δημόσιας Τάξης), το οποίο ενώ γνώριζε το πρόβλημα εδώ και 20 χρόνια, όταν έγινε προσπάθεια εξορθολογισμού της λειτουργίας του ΜΤΣ, δεν προέβει σε καμία ενέργεια στην κατεύθυνση της αναλογικής συμμετοχής του σε «κοινωνικούς πόρους», αντίστοιχης του Στρατού. Έτσι λοιπόν έφτασε το ΜΤΣ με τους πάνω από 60.000 μερισματούχους να έχει βυθισθεί στο χρέος που αγγίζει τα 400 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα που κατά κύριο λόγο προέρχονται από τους εν ενεργεία (μέτοχους) και εν αποστρατεία (μερισματούχους) στρατιωτικούς και αστυνομικούς που υπάγονται στο Ταμείο, από τα οποία τα 170 εκατ. είναι εισφορές που έχουμε καταβάλει για τα παιδιά μας (ΒΕΑ). Και προφανώς για να είναι σίγουροι ότι δεν θα ορθοποδήσει το ΜΤΣ, έρχεται το Υπουργείο Οικονομικών και δεσμεύει ΟΛΕΣ τις εισφορές των ε.ε. στελεχών προς το Ταμείο, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της κατάστασής του. Μάλιστα τον Οκτώβριο του 2010, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή ο κ. Μπεγλίτης, ανακοίνωσε μεταξύ άλλων ότι θα γίνει και ρύθμιση του χρέους των 152 εκατ. ευρώ (τότε) του Ταμείου προς το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο θα ήταν μία ανάσα. Άλλη μία δέσμευση σαν όλες τις άλλες που … ξεχάστηκε.

      Βέβαια μέτρα …. λήφθηκαν!!! Μειώθηκαν το μέρισμα μας και κατ’ επέκταση το ΒΕΑ κατά 25% , το μέρισμα των χηρών κατά 30%, το επίδομα θανάτου κατά 33%, ενώ αυξήθηκαν οι εισφορές των μετόχων υπέρ ΜΤΣ κατά 25%. Επίσης εδώ και 2,5 χρόνια έχει ανασταλεί η χορήγηση των βοηθημάτων για τα παιδιά (ΒΕΑ).

      Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών έχει κατ’ επανάληψη καταγγείλει την αδιαφορία ή ατολμία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, για διαχείριση και αντιμετώπιση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει το ΜΤΣ, καθόσον ενώ ευαγγελίζεται και ομιλεί για αναγκαίες και δίκαιες διαρθρωτικές αλλαγές, επιμελώς αποσιωπούσε, το περιεχόμενο δύο αξιόπιστων μελετών (2006 και 2010), οι οποίες πρότειναν συγκεκριμένες και εμπεριστατωμένες λύσεις. Αν η κυβέρνηση αυτή, όπως διατρανώνει "δεν ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος", τότε το πρόβλημα του ΜΤΣ είναι μία καλή ευκαιρία να μας το αποδείξει.

      Οι απόστρατοι είμαστε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας χωρίς καμία υποχώρηση, διότι αισθανόμαστε εξαπατημένοι, διότι λαμβάνονται αποφάσεις ερήμην μας για θέματα που μας αφορούν, για εισφορές που έχουμε καταβάλει και για περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στους μετοχομερισματούχους.